....Kendimi kimi zaman zamanın içinde ve farklı bir yerde hissediyorum. Gece çökünce kendini buluyor gizli kalmış tüm ifadeler. Biraz korku biraz da heyecan duyuyorum böyle anlarda. Ölümün beni uyku anında yakalamasından korkuyorum. Yanlış anlaşılmasın ölüm değildir korkulan yeterince yaşanılmamış olma düşüncesi. İç sesim her zamankinden daha fazla konuşuyor.  Odamda ki küçük turuncu balık eşlik ediyor sanki tüm bu hislerime. O ne düşünüyor acaba bu konuda. Konuşabilseydi neler paylaşırdık onunla bilmiyorum. Ama belki o da korkuyordur ölümün onu bulacağı anın o küçük akvaryumunda yalnız başına olmasından. Belki de büyük bir balık tarafından yenilmektense tercih ettiği ya da tercih etmeye mecbur bırakıldığı bir ölüm şeklidir onun için.... (E)